Πόσο να «μετράει» φέτος ο Ουζουνίδης...

Η παρουσία του Μαρίνου Ουζουνίδη στον πάγκο του Παναθηναϊκού δεν μπορεί να μετρηθεί με τίτλους, επιτυχίες, νίκες "κράχτες" και όλα αυτά που - τουλάχιστον στην Ελλάδα - ορίζουν τι είναι επιτυχία και τι όχι για έναν προπονητή. Για τον Ουζουνίδη όλα αυτά δεν έχουν γίνει. Πιθανότατα ακόμα...

Του Θοδωρή Τσούτσου

Μέχρι τότε, όμως, με κάποιο τρόπο πρέπει να μετρηθεί η παρουσία του Ελληνα τεχνικού στους "πράσινους". Διότι ναι μεν όλοι έχουμε αντιληφθεί ότι επί των ημερών του παρακολουθήσαμε έναν διαφορετικό Παναθηναϊκό. Ωστόσο, αυτό δεν επιβεβαιώνεται από την κατάληξη της σεζόν για την ομάδα. Συνέβησαν πολλά για να συμβεί αυτό, πολλά που δεν κρίθηκαν από την αγωνιστική εικόνα της ομάδας, αλλά η ουσία είναι ότι ο φετινός Παναθηναϊκός διεκδίκησε με προϋποθέσεις το Κύπελλο και το εισιτήριο για το Champions League, αλλά τελικά δεν κατάφερε τίποτε από τα δύο.

Μέσα σε όλα αυτά, λοιπόν, ποια είναι η θέση του Μαρίνου Ουζουνίδη; Μπορεί να υπάρχει μια συζήτηση που βρίσκεται σε εξέλιξη και που έχει να κάνει με το παρασκήνιο και όλα όσα συμβαίνουν στον Παναθηναϊκό, αλλά υπάρχει και μια κουβέντα για το αγωνιστικό κομμάτι, η οποία αφορά στον προπονητή. Και η οποία επίσης βρίσκεται σε εκκρεμότητα και πρέπει πια να "ανοίξει".

Είναι σημαντικό να διαπιστωθεί τώρα το τι πέτυχε ο Παναθηναϊκός του Μαρίνου Ουζουνίδη, προκειμένου η σκέψη να μπορεί να φτάσει πια στην επόμενη μέρα. Στην επόμενη αγωνιστική περίοδο. Ο Ελληνας τεχνικός, λοιπόν, από τις πρώτες του στιγμές στην ομάδα, φρόντισε δύο στοιχεία, που αποτελούν θεμέλιο για τη λειτουργία μιας μεγάλης ομάδας. Μάλιστα, τις δύο αυτές λέξεις που περιγράφουν αυτό που έκανε ο προπονητής τις χωρίζει μόλις ένα γράμμα. Συνέπεια και συνέχεια!

Ο Ουζουνίδης φρόντισε να κάνει καταρχάς το πρώτο. Ο Παναθηναϊκός να δείξει με τη συμπεριφορά του μέσα στον αγωνιστικό χώρο, τη λειτουργία του αγωνιστικού τμήματος έξω από αυτόν, αλλά και την αντιμετώπιση της σεζόν σε ροή διοργανώσεων, συνέπεια απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό. Αυτό ήταν πολύ σημαντικό για να αντιληφθεί πλέον ο καθένας σε ποια ομάδα βρίσκεται.

Να γνωρίζει τι ζητάει από εκείνον ο Παναθηναϊκός ως οργανισμός πια και όχι ως πρόσωπα και να γίνει κατανοητό ποιος μπορεί όλα αυτά να τα προσφέρει και ποιος όχι. Σε μεγάλο βαθμό το αγωνιστικό κομμάτι και το πόσο θετικά λειτούργησε όλο αυτό κρίθηκε. Και μάλιστα πολύ θετικά. Με τα επιπλέον ασφαλώς απαραίτητα τεχνικά κομμάτια που πρόσθεσε στην ομάδα ο Μαρίνος Ουζουνίδης και τα οποία έφεραν παιχνίδια όπως με τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο, την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ για ένα ημίχρονο, τον Αστέρα στην Τρίπολη, τον ΠΑΟΚ για όσο υπήρχε ματς. Λέμε για κάποια από τα παιχνίδια που ξεχώρισαν σε σχέση με τα υπόλοιπα...

Το δεύτερο στοιχείο που έπρεπε πλέον να προσφέρει στην ομάδα του ο Ελληνας τεχνικός ήταν η συνέχεια. Το παρουσίασε με όσο πιο ξεκάθαρο τρόπο μπορούσε. Σε όλους μας, κυρίως στην ίδια την ομάδα του. Ηταν μια δουλειά που χρειαζόταν εδώ και καιρό στον Παναθηναϊκό, η οποία μάλιστα δεν αφορούσε σε εκείνους που δεν μπορούν να ακολουθήσουν σε αυτό που θέλει από εκείνους ο προπονητής και αποδείχθηκε ότι τελικά ήταν αρκετοί. Αλλά αφορά και σε εκείνους που αφενός (πρέπει να) αποτελούν το βασικό κορμό και αφετέρου που χρειάζονται ενόψει της νέας σεζόν. Για αυτό το δεύτερο, για την εμπιστοσύνη που κάθε προπονητής χρειάζεται να "χτίσει" με τις επιλογές του, η περίπτωση του Κουρμπέλη είναι και τρανταχτή, ίσως και καθοριστική.

Η συνέχεια, όμως, δεν είναι μια δουλειά που τελειώνει ποτέ. Ο Ουζουνίδης πέτυχε να έχει η ομάδα του συνέπεια έργων και λόγων, να δώσει δηλαδή και πάλι αγωνιστική οντότητα στον Παναθηναϊκό, αλλά το τι θα γίνει από εδώ και πέρα χρειάζεται με τους συνεργάτες του να το επιβεβαιώνει σε συνεχή βάση. Το γνωρίζει πρώτα ο ίδιος...